ใช่มีความสัมพันธ์ง่ายๆระหว่างการเปรียบเทียบช่วงความมั่นใจกับการทดสอบสมมติฐานในการตั้งค่าภาคปฏิบัติที่หลากหลาย อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากการตรวจสอบขั้นตอน CI และการทดสอบแบบทีเหมาะสมกับข้อมูลของเราแล้วเราต้องตรวจสอบว่าขนาดตัวอย่างไม่แตกต่างกันมากเกินไปและทั้งสองชุดนั้นมีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานที่คล้ายคลึงกัน เราไม่ควรพยายามหาค่า p ที่แม่นยำสูงจากการเปรียบเทียบช่วงความเชื่อมั่นสองช่วง แต่ควรมีความยินดีที่จะพัฒนาการประมาณที่มีประสิทธิภาพ
ในการพยายามกระทบยอดคำตอบสองคำตอบที่ได้รับแล้ว (โดย @John และ @Brett) จะช่วยให้มีความชัดเจนทางคณิตศาสตร์ สูตรสำหรับช่วงความมั่นใจสองด้านแบบสมมาตรที่เหมาะสมสำหรับการตั้งค่าของคำถามนี้คือ
CI=m±tα(n)sn−−√
โดยที่mคือค่าเฉลี่ยตัวอย่างของการสังเกตอิสระn , sคือค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานตัวอย่าง2αคือขนาดการทดสอบที่ต้องการ (อัตราการบวกปลอมสูงสุดสูงสุด) และtα(n)คือ1−αเปอร์เซ็นไทล์ของการแจกแจง t ของนักเรียน กับn−1องศาอิสระ (การเบี่ยงเบนเล็กน้อยจากสัญกรณ์ธรรมดาช่วยลดความซับซ้อนของการแสดงออกโดยการคลุมเครือความต้องการใด ๆ ที่ต้องเอะอะกับความแตกต่างn vs n−1ซึ่งจะไม่สำคัญต่อไป)
ใช้ห้อย1และ2ที่จะแยกสองชุดเป็นอิสระของข้อมูลสำหรับการเปรียบเทียบกับ1สอดคล้องกับที่มีขนาดใหญ่ของทั้งสองวิธีการที่ไม่ใช่ -overlap ของช่วงความเชื่อมั่นจะแสดงโดยความไม่เท่าเทียมกัน (ไม่ จำกัด ความเชื่อมั่นที่ลดลง 1) > (ไม่ จำกัด เชื่อมั่นบน 2 ); ได้แก่ ,
m1−tα(n1)s1n1−−√>m2+tα(n2)s2n2−−√.
This can be made to look like the t-statistic of the corresponding hypothesis test (to compare the two means) with simple algebraic manipulations, yielding
m1−m2s21/n1+s22/n2−−−−−−−−−−−√>s1n2−−√tα(n1)+s2n1−−√tα(n2)n1s22+n2s21−−−−−−−−−√.
ด้านซ้ายมือเป็นสถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน ก็มักจะถูกเปรียบเทียบกับเปอร์เซ็นต์ของการแจกแจงทีกับn1+n2องศาอิสระ: นั่นคือการtα(n1+n2) ) ด้านขวาเป็นค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของเปอร์เซนต์การแจกแจงดั้งเดิม t
การวิเคราะห์ในตอนนี้แสดงให้เห็นถึงการตอบกลับโดย @Brett: ดูเหมือนจะไม่มีความสัมพันธ์แบบง่าย ๆ อย่างไรก็ตามเรามาสำรวจเพิ่มเติม ฉันได้รับแรงบันดาลใจในการทำเช่นนั้นเพราะโดยสังหรณ์ใจช่วงเวลาที่ไม่ทับซ้อนกันของความเชื่อมั่นควรจะพูดอะไรบางอย่าง!
First, notice that this form of the hypothesis test is valid only when we expect s1 and s2 to be at least approximately equal. (Otherwise we face the notorious Behrens-Fisher problem and its complexities.) Upon checking the approximate equality of the si, we could then create an approximate simplification in the form
m1−m2s1/n1+1/n2−−−−−−−−−−√>n2−−√tα(n1)+n1−−√tα(n2)n1+n2−−−−−−√.
Here, s≈s1≈s2. Realistically, we should not expect this informal comparison of confidence limits to have the same size as α. Our question then is whether there exists an α′ such that the right hand side is (at least approximately) equal to the correct t statistic. Namely, for what α′ is it the case that
tα′(n1+n2)=n2−−√tα(n1)+n1−−√tα(n2)n1+n2−−−−−−√?
It turns out that for equal sample sizes, α and α′ are connected (to pretty high accuracy) by a power law. For instance, here is a log-log plot of the two for the cases n1=n2=2 (lowest blue line), n1=n2=5 (middle red line), n1=n2=∞ (highest gold line). The middle green dashed line is an approximation described below. The straightness of these curves belies a power law. It varies with n=n1=n2, but not much.
The answer does depend on the set {n1,n2}, but it is natural to wonder how much it really varies with changes in the sample sizes. In particular, we could hope that for moderate to large sample sizes (maybe n1≥10,n2≥10 or thereabouts) the sample size makes little difference. In this case, we could develop a quantitative way to relate α′ to α.
This approach turns out to work provided the sample sizes are not too different from each other. In the spirit of simplicity, I will report an omnibus formula for computing the test size α′ corresponding to the confidence interval size α. It is
α′≈eα1.91;
that is,
α′≈exp(1+1.91log(α)).
This formula works reasonably well in these common situations:
Both sample sizes are close to each other, n1≈n2, and α is not too extreme (α>.001 or so).
One sample size is within about three times the other and the smallest isn't too small (roughly, greater than 10) and again α is not too extreme.
One sample size is within three times the other and α>.02 or so.
The relative error (correct value divided by the approximation) in the first situation is plotted here, with the lower (blue) line showing the case n1=n2=2, the middle (red) line the case n1=n2=5, and the upper (gold) line the case n1=n2=∞. Interpolating between the latter two, we see that the approximation is excellent for a wide range of practical values of α when sample sizes are moderate (around 5-50) and otherwise is reasonably good.
This is more than good enough for eyeballing a bunch of confidence intervals.
To summarize, the failure of two 2α-size confidence intervals of means to overlap is significant evidence of a difference in means at a level equal to 2eα1.91, provided the two samples have approximately equal standard deviations and are approximately the same size.
I'll end with a tabulation of the approximation for common values of 2α.
2α 2α′
0.1 0.02
0.05 0.005
0.01 0.0002
0.005 0.00006
For example, when a pair of two-sided 95% CIs (2α=.05) for samples of approximately equal sizes do not overlap, we should take the means to be significantly different, p<.005. The correct p-value (for equal sample sizes n) actually lies between .0037 (n=2) and .0056 (n=∞).
This result justifies (and I hope improves upon) the reply by @John. Thus, although the previous replies appear to be in conflict, both are (in their own ways) correct.