วิธีหนึ่งในการดูปัญหานี้คือพิจารณาโมเมนตัมเชิงมุม โลกหมุนรอบแกนของมันและมีโมเมนตัมเชิงมุมด้วยตัวมันเอง โมเมนตัมเชิงมุมนั้นแปรผันตามมวลของโลกต่อรัศมีกำลังสองและความเร็วเชิงมุม แต่โลกไม่ได้โดดเดี่ยว มันมีดวงจันทร์หมุนไปรอบ ๆ เพื่อเพิ่มโมเมนตัมเชิงมุมให้กับระบบ Earth-Moon และถึงแม้ว่าดวงจันทร์จะไม่ใหญ่เท่ากับโลก (มันมีมวลน้อยกว่าประมาณ 100 เท่า) และไม่หมุนรอบโลกอย่างรวดเร็ว (และดังนั้นความเร็วเชิงมุมที่น้อยกว่า) แต่ก็มีวงโคจรขนาดใหญ่ (ประมาณ 300,000 กม.) และโดยรวมแล้วมันจะเพิ่มโมเมนตัมเชิงมุมให้กับระบบเทียบกับของโลกเอง
ทีนี้ลองนึกถึงการหมุนรอบตัว: ยิ่งหมุนเร็ว (ยิ่งโมเมนตัมเชิงมุมใหญ่ขึ้น) ยิ่งมีความเสถียรมากขึ้น มันเป็นสิ่งเดียวกันสำหรับระบบ Earth-Moon: หากปราศจากดวงจันทร์โมเมนตัมเชิงมุมของโลกจะเป็นเช่นนั้นการรบกวนของแรงโน้มถ่วงอาจเพียงพอในระยะยาวเพื่อก่อกวนแกนของมันอย่างมีนัยสำคัญ ถ้ามันไม่หมุนเร็วมากความยุ่งเหยิงเล็ก ๆ จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและแกนหมุนด้านบนจะเริ่มสั่นมากขึ้น) แต่ด้วยดวงจันทร์โมเมนตัมเชิงมุมทั่วโลกของระบบมีขนาดใหญ่ขึ้นและดังนั้นจึงยากที่จะเจาะระบบอย่างเพียงพอเพื่อให้ระบบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
แหล่งที่มา:
สำหรับผู้ที่ต้องการรายละเอียดที่สกปรกคุณสามารถดูLaskar และคณะ 1993