จากการอภิปรายเมื่อเร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับการใช้เครื่องมือบีบอัดในโค้ดกอล์ฟฉันคิดว่ามันเป็นความท้าทายที่ดีในการเขียนตัวบีบอัดข้อความและตัวขยายการบีบอัดของคุณเอง
ท้าทาย:
เขียนโปรแกรมสองโปรแกรม : โปรแกรมหนึ่งเพื่อบีบอัดข้อความ ASCII เป็นลำดับไบต์และอีกโปรแกรมหนึ่งเพื่อขยายไฟล์ โปรแกรมไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาเดียวกัน
โปรแกรมแรกควรอ่านส่วนของข้อความ ASCII (จากไฟล์หรือจากอินพุตมาตรฐานหรือใช้กลไกใดก็ตามที่เป็นธรรมชาติที่สุดในภาษา) และส่งออกเวอร์ชันบีบอัดของมัน (เอาท์พุทที่บีบอัดอาจประกอบด้วยหรือโดยพลการไบต์ไม่จำเป็นต้องอ่าน) โปรแกรมที่สองควรอ่านผลลัพธ์ของแรกและสร้างข้อความอินพุตเดิม
เกณฑ์การให้คะแนน:
คะแนนของการแก้ปัญหาจะเป็นผลรวมของการนับสามต่อไปนี้:
- ความยาวของคอมเพรสเซอร์โปรแกรมในตัวละคร
- ความยาวของการส่งออกของคอมเพรสเซอร์ได้รับการป้อนข้อมูลการทดสอบด้านล่างไบต์
- ความยาวของ decompressorโปรแกรม (ถ้าแตกต่างจากคอมเพรสเซอร์) ในตัวละคร
คุณควรสังเกตการนับทั้งสามและผลรวมของคำตอบของคุณ ตั้งแต่นี้เป็นรหัสกอล์ฟที่ต่ำกว่าคะแนนที่ดีกว่า
กฎและข้อ จำกัด :
คุณไม่สามารถใช้เครื่องมือหรือไลบรารีการบีบอัดหรือการคลายการบีบอัดใด ๆ ที่มีอยู่ก่อนแม้ว่าจะมาพร้อมกับภาษาที่คุณเลือก หากมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการอนุญาตให้ใช้เครื่องมือหรือฟังก์ชั่นที่กำหนดโปรดถาม
โปรแกรมคอมเพรสเซอร์ของคุณต้องสามารถจัดการอินพุตที่ประกอบด้วยข้อความ ASCII ที่พิมพ์ได้รวมถึงแท็บ (ASCII 9) และฟีดบรรทัด (ASCII 10) คุณอาจ แต่ไม่จำเป็นต้องจัดการกับ Unicode และ / หรืออินพุตแบบไบนารีโดยพลการ
โปรแกรมตัวขยายการบีบอัดของคุณจะต้องสร้างเอาต์พุตที่ตรงตามที่ได้รับกับคอมเพรสเซอร์เหมือนกับอินพุต โดยเฉพาะอย่างยิ่งระวังอย่าให้มีการป้อนบรรทัดต่อท้ายหากอินพุตไม่มี (อินพุตทดสอบด้านล่างมีฟีดบรรทัดต่อท้ายดังนั้นคุณจะต้องทดสอบแยกต่างหากเคล็ดลับสำหรับ GolfScript:.
'':n
)คอมเพรสเซอร์และเครื่องคลายการบีบอัดของคุณอาจเป็นโปรแกรมเดียวกัน (เมื่อเลือกโหมดที่เหมาะสมเช่นด้วยสวิตช์บรรทัดคำสั่ง) ในกรณีที่ความยาวของมันจะถูกนับเพียงครั้งเดียว
โปรแกรมไม่ควรช้าหรือหิวมากเกินไป หากการบีบอัดหรือคลายการบีบอัดอินพุตทดสอบใช้เวลามากกว่าหนึ่งนาทีบนเดสก์ท็อปที่ไม่ใหม่ของฉัน (2.2GHz AMD Athlon64 X2) หรือกินเนื้อที่มากกว่ากิกะไบต์กิกะไบต์ฉันจะปกครองโซลูชันที่ไม่ถูกต้อง ข้อ จำกัด เหล่านี้เข้มงวดเกินไปโปรดอย่าพยายามดันพวกเขา (ดูการแก้ไขด้านล่าง: คุณต้องสามารถจัดการอินพุตอย่างน้อย 100 kB ภายในขีด จำกัด เหล่านี้)
แม้ว่าเพียงอินพุตทดสอบมีความสำคัญสำหรับการให้คะแนน แต่อย่างน้อยคุณควรพยายามบีบอัดข้อความอินพุตโดยพลการ วิธีการแก้ปัญหาที่ประสบความสำเร็จในอัตราการบีบอัดที่ดีเท่านั้นสำหรับการป้อนข้อมูลการทดสอบและไม่มีอะไรที่ถูกต้องในทางเทคนิค แต่จะไม่ได้รับ upvote จากฉัน
คอมเพรสเซอร์และขยายการบีบอัดโปรแกรมของคุณควรจะอยู่ในตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาขึ้นอยู่กับความสามารถในการอ่านไฟล์หรือทรัพยากรเครือข่ายที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสภาพแวดล้อมรันไทม์มาตรฐานของภาษาที่คุณเลือกความยาวของไฟล์หรือทรัพยากรนั้นควรนับเป็นส่วนหนึ่งของความยาวของโปรแกรม (นี่เป็นการไม่อนุญาต "compressors" ที่เปรียบเทียบอินพุตกับไฟล์บนเว็บและเอาท์พุทเป็นศูนย์ไบต์ถ้าตรงกันขออภัย แต่นั่นไม่ใช่เคล็ดลับใหม่อีกต่อไป)
การแก้ไขและการชี้แจง:
คอมเพรสเซอร์ของคุณจะต้องสามารถจัดการไฟล์ที่ประกอบด้วยข้อความภาษาอังกฤษทั่วไปอย่างน้อย 100 kBภายในเวลาที่เหมาะสมและการใช้หน่วยความจำ (อย่างน้อยหนึ่งนาทีและหนึ่ง GB ของหน่วยความจำ) ตัวขยายการบีบอัดของคุณจะต้องสามารถขยายขนาดผลลัพธ์ที่ได้ภายในขีด จำกัด เดียวกัน แน่นอนว่าความสามารถในการจัดการไฟล์ได้นานกว่านั้นเป็นสิ่งที่ดีและน่ายกย่อง มันก็โอเคที่จะแบ่งไฟล์อินพุตยาวเป็นชิ้น ๆ และบีบอัดทีละไฟล์หรือใช้วิธีการอื่นเพื่อแลกเปลี่ยนประสิทธิภาพการบีบอัดสำหรับความเร็วสำหรับอินพุตยาว
คอมเพรสเซอร์ของคุณอาจต้องป้อนข้อมูลโดยใช้การขึ้นบรรทัดใหม่ของแพลตฟอร์มที่คุณต้องการ(LF, CR + LF, CR, ฯลฯ ) ตราบใดที่ตัวขยายการบีบอัดของคุณใช้การขึ้นบรรทัดใหม่แบบเดียวกันในเอาต์พุต แน่นอนว่ามันก็ดีสำหรับคอมเพรสเซอร์ที่จะรับบรรทัดใหม่ใด ๆ (หรือแม้แต่บรรทัดใหม่ของ Unix โดยไม่คำนึงถึงแพลตฟอร์ม) ตราบใดที่ตัวขยายการบีบอัดของคุณจะแสดงบรรทัดขึ้นใหม่เหมือนกับในอินพุตดั้งเดิม
ทดสอบอินพุต:
ในการตัดสินประสิทธิภาพการบีบอัดของคำตอบเราจะใช้อินพุตการทดสอบต่อไปนี้ ( The Ravenโดย Edgar Allan Poe ซึ่งได้รับความอนุเคราะห์จาก Project Gutenberg ):
Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'T is some visiter," I muttered, "tapping at my chamber door--
Only this, and nothing more."
Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow:--vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow--sorrow for the lost Lenore--
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore--
Nameless here for evermore.
And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me--filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
"'T is some visiter entreating entrance at my chamber door
Some late visiter entreating entrance at my chamber door;--
This it is, and nothing more."
Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you"--here I opened wide the door;--
Darkness there, and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore!"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!"
Merely this and nothing more.
Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon again I heard a tapping, somewhat louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice;
Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore--
Let my heart be still a moment and this mystery explore;--
'T is the wind and nothing more!"
Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately Raven of the saintly days of yore.
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door--
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door--
Perched, and sat, and nothing more.
Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient Raven wandering from the Nightly shore,--
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning--little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door--
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."
But the Raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered--not a feather then he fluttered--
Till I scarcely more than muttered, "Other friends have flown before--
On the morrow _he_ will leave me, as my hopes have flown before."
Then the bird said, "Nevermore."
Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore--
Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore
Of 'Never--nevermore.'"
But the Raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore--
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."
This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamplight gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamplight gloating o'er
_She_ shall press, ah, nevermore!
Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee--by these angels he hath sent thee
Respite--respite and nepenthe from thy memories of Lenore!
Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil!--prophet still, if bird or devil!--
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted--
On this home by Horror haunted--tell me truly, I implore--
Is there--_is_ there balm in Gilead?--tell me--tell me, I implore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Prophet!" said I, "thing of evil--prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above, us--by that God we both adore--
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore--
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the Raven, "Nevermore."
"Be that word our sign of parting, bird or fiend!" I shrieked, upstarting--
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken!--quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamplight o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted--nevermore!
ที่ถูกต้องป้อนข้อมูลการทดสอบ (เข้ารหัสด้วยการขึ้นบรรทัดใหม่ Unix สไตล์ LF) ควรจะเป็น 7043 ไบต์นานและมีฐานสิบหก MD5 286206abbb7eca7b1ab69ea4b81da227
กัญชา ( md5sum -t
ควรสร้างค่าแฮชเดียวกันแม้ว่าคุณจะใช้บรรทัดใหม่ CR + LF บน DOS / Windows) เอาต์พุตของตัวขยายการบีบอัดของคุณควรมีความยาวและแฮชเดียวกัน
ps โปรดจำไว้ว่าความท้าทายนี้ยากพอ ๆ กับที่คุณทำ จริงๆแล้วทุกอย่างที่ต่ำกว่า 7043 ถือเป็นคะแนนที่ดี (ในตอนท้ายของมาตราส่วนฉันจะรู้สึกประทับใจอย่างยิ่งถ้าใครได้คะแนนต่ำกว่า 2500)