ฉันอายุ 25 ปีพ่อแม่ของฉันหย่ากันเมื่อฉันอายุ 22 ปี ฉันอยู่กับแม่มาตั้งแต่ พ่อของฉันย้ายออกไปและใช้ชีวิตอยู่ค่อนข้างไกลจากฉันดังนั้นบางครั้งประมาณ 2 ครั้งต่อสัปดาห์ฉันจะได้เห็นพ่อของฉันและอาจใช้เวลาวันเสาร์หรือวันหยุดสุดสัปดาห์กับเขา
ก่อนที่พ่อแม่ของฉันจะหย่ากันฉันก็เข้ากันได้ดีกับพ่อของฉันและเราก็มีช่วงเวลาที่ดี แต่ฉันไม่เคยสนิทกับเขาเลย ตอนนี้ตั้งแต่การหย่าร้างของพ่อแม่ฉันรู้สึกว่าฉันได้ละทิ้งพ่อไปมากกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อใดก็ตามที่เขาโทรหาฉันฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับเขา เขาแค่ถามฉันว่าวันของฉันเป็นยังไงบ้างมันเป็นยังไงยังไงงานของฉันเป็นยังไงบ้าง แต่ฉันรู้สึกว่าไม่มีอะไรจะพูดถึงมากนักและเมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นเขาครั้งหนึ่งประมาณทุก ๆ 2 สัปดาห์จะไม่มีอะไรทำหรือพูดคุยกับเขา นอกจากนี้เขาค่อนข้างเป็นคนที่มีอำนาจเหนือกว่า (ไม่ได้ปกครองด้วยความรุนแรง แต่เขาทำตัวเหมือนเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวตัดสินใจว่าจะทำอะไร) และฉันรู้สึกว่าฉันอายุ 25 แล้วและมีชีวิตเป็นของตัวเอง ดังนั้นบางครั้งเมื่อฉันเห็นเขาทุกๆ 2 สัปดาห์เขาก็บอกฉันว่า "เฮ้ปล่อยให้ไปดูหนังแล้วไปทานอาหารกลางวัน" แต่ปัญหาคือฉันรู้สึกว่าฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วและมีแผนของตัวเอง
ฉันยังคงรักทั้งพ่อของฉัน (และแม่) และฉันไม่ต้องการรุกรานพวกเขาในบางครั้ง แต่บางครั้งฉันรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นสำหรับพ่อของฉันที่จะเรียกฉันสองสามครั้งต่อสัปดาห์และพยายามอย่างมากที่จะใช้เวลากับฉัน เหตุผลหนึ่งที่ฉันอายุ 25 ปีแล้ว ฉันจะจัดการกับปัญหาทั้งหมดนี้ได้อย่างไร เป็นเรื่องปกติหรือเปล่าที่จะจากพ่อไปเพราะเขาย้ายออกไปและฉันไม่เห็นเขาบ่อย ๆ ?