ไม่ว่าคุณจะรักภาษาการเขียนโปรแกรมมากแค่ไหนก็มีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอที่ไม่ดีเท่าที่ควร

ในคำถามนี้ฉันต้องการเน้นเฉพาะองค์ประกอบของไวยากรณ์ ในภาษาการเขียนโปรแกรมที่คุณใช้บ่อย ๆ (อาจเป็นภาษาที่คุณโปรดปรานหรืออาจเป็นภาษาที่คุณถูกบังคับให้ใช้ในที่ทำงาน) ซึ่งคุณพบว่าองค์ประกอบของไวยากรณ์ที่อ่านไม่ได้ไม่ชัดเจนไม่สะดวกหรือไม่สบายที่สุด?

การแทรกเครื่องหมายอัฒภาคใน JavaScript

ฉันไม่ได้ถูกมันกัดบ่อย ๆ แต่มันเป็นความคิดที่ไม่ดีอย่างเหลือเชื่อที่ทำให้หัวฉันหมุน

นี่คือกฎ (จาก ECMA-262 มาตรา 7.9)

1. เมื่อโปรแกรมมีโทเค็นที่ไม่ได้รับอนุญาตจากไวยากรณ์อย่างเป็นทางการดังนั้นอัฒภาคจะถูกแทรกถ้า (a) มีการแบ่งบรรทัดที่จุดนั้นหรือ (b) โทเค็นที่ไม่คาดคิดเป็นวงเล็บปีกกาปิด
2. เมื่อถึงจุดสิ้นสุดของไฟล์หากโปรแกรมไม่สามารถแยกวิเคราะห์มิฉะนั้นแล้วอัฒภาคจะถูกแทรก
3. เมื่อพบ "การผลิตที่ จำกัด " และมีจุดสิ้นสุดบรรทัดในสถานที่ที่ไวยากรณ์มีคำอธิบายประกอบ "[ไม่มี LineTerminator ที่นี่]" จากนั้นแทรกอัฒภาค

ตัวอย่าง:

return 1; // returns 1

return
1; // returns undefined

ไวยากรณ์ Java-bean เนื่องจากไม่มีคุณสมบัติ C #

/**
 * Name of user
 */
private String name;

/**
 * Gets name of user
 * @return Name of user
 */
public String getName() {
    return this.name;
}

/**
 * Sets name of user. 
 * @param name
 */
public void setName(final String name) {
    this.name = name;
}

GAH !!!

ปัญหาที่ฉันมีกับสิ่งนี้

• รหัสมากเกินไป - มีเขตข้อมูลที่ได้รับการบันทึกวิธี getter ที่บันทึกไว้และวิธีการตั้งค่าที่บันทึกไว้ ตัวอย่างพื้นฐานนี้มีรหัส20บรรทัดสำหรับพร็อพเพอร์ตี้เดียว
• รายการวิธี clutters - "ขอให้ข้าพเจ้าได้วิธีการที่มือเมื่อ: getX, getY, getZ, getAnotherAnnoyingField, getWhyIHateJavaBeans, getThisIsVerbose, getGAH... hashCodeอามีมันเป็น
• เอกสารหลายพื้นที่นำไปสู่เอกสารที่ไม่ดีล้าสมัยหรือขาดหายไป - น่ารำคาญเมื่อพยายามทำความเข้าใจว่าโค้ดทำอะไร
• ดังนั้นบุคคลที่สามที่น่ารำคาญจึงต้องมีปลั๊กอินที่จะทำสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดาย - Spoon , Sharkและอื่น ๆ

ความไวของช่องว่าง

Python ทำให้ฉันรำคาญในแง่นี้ ฉันหมายความว่าฉันเยื้องอย่างถูกต้องต่อไป แต่มันโรคจิตฉันว่าฉันควรจะมีการ ทำให้การนำเสนอเป็นส่วนหนึ่งของไวยากรณ์ทำให้ฉันรำคาญ

switchคำสั่ง (ใน C, C ++, C #, Java, ฯลฯ )

นี่คือตัวอย่างของสาเหตุที่ฉันพบว่ามันไม่สะดวกอย่างมาก:

switch (someVariable)
{
    case 1:
        int i = something();
        doSomething(i);
        break;

    case 2:
        int i = somethingElse();
        doSomethingElse(i);
        break;
}

สิ่งนี้ไม่ได้รวบรวมเพราะตัวแปรiถูกประกาศใหม่ในขอบเขตเดียวกัน ดูเหมือนว่ารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มันกัดฉันบ่อยมาก ฉันสามารถเพิ่มวงเล็บปีกกาเพื่อบรรเทามันได้ แต่มันคงจะดีถ้าวงเล็บปีกกาเป็นส่วนบังคับของไวยากรณ์และไม่มีการเยื้องซ้ำซ้อนเพิ่มเติม breakฉันยังเกลียดจริงๆต้องเขียนพิเศษ นี่จะดีกว่ามาก:

switch (someVariable)
case 1
{
    int i = something();
    doSomething(i);
}
case 2
{
    int i = somethingElse();
    doSomethingElse(i);
}
default
{
    ...
}

สิ่งนี้ทำให้มันดูเหมือนห่วงโซ่if/ elseซึ่งเป็นสิ่งที่ดีเพราะมันมีความหมายคล้ายกันด้วย อย่างน้อยใน C # มันจะยังคงไม่เหมือนเดิมอย่างไรก็ตามในswitchคำสั่งลำดับของเลเบลเคสไม่สำคัญ แต่ในif/ elseมันทำ

การประกาศอาร์เรย์ใน VB.NET

ฉันมักจะลืมว่าเมื่อเริ่มต้นอาร์เรย์คงที่ใน VB.NET คุณกำลังระบุขอบเขตบนของอาร์เรย์และไม่ใช่จำนวนองค์ประกอบเช่นใน C / C ++, PHP หรือ Java นอกจาก VB6 (เราจะไม่ไปที่นั่น ... ) ฉันไม่สามารถนึกถึงภาษาอื่นที่ใช้วิธีนี้:

Dim myArray(20) as Integer  '# Creates an array with 21 elements,
                            '# indexed from 0 to 20

VB6 - การประกาศและการมอบหมายตัวแปรแยกต่างหาก

ภาษาส่วนใหญ่ให้คุณประกาศตัวแปรและกำหนดเป็นรหัสเดียว ในทางกลับกัน VB6 บังคับให้คุณใช้สองอย่าง

Dim i as Integer
i = 0

Dim derpderp as Collection
Set derpderp = new Collection

คุณสามารถใช้เครื่องหมายโคลอนเพื่อวางคำสั่งสองคำสั่งในหนึ่งบรรทัด แต่มันจะเปลี่ยนอย่างรวดเร็วในรหัสจริง

Dim i as Integer: i = 0
Dim derpderp as Collection: Set derpderp = new Collection

แสดงความคิดเห็นใน CSS

//ไม่แสดงความคิดเห็นบรรทัดของรหัสเหมือนที่ทำในภาษาอื่น ๆ เช่น PHP และ Javascript แม้ว่าผลงานที่ผมชอบที่จะใช้/* this is commented out *///

มันน่ารำคาญเพราะครึ่งเวลาที่ฉันลืมฉันแก้ไข CSS แล้วต้องกลับไปแก้ไขข้อผิดพลาด

PHP - การเรียงลำดับที่สอดคล้องกันของข้อโต้แย้ง

PHP มีฟังก์ชั่นที่มีประโยชน์มากมายสำหรับการดำเนินการทุกอย่างที่คุณคิดได้ในอาเรย์หรือสตริง การดำเนินการจำนวนมากเหล่านี้ต้องการการใช้ทั้ง a $needleและ a $haystackแต่ฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันนำมาใช้ในการสั่งซื้อที่แตกต่าง ฟังก์ชั่นใดที่ต้องใช้การขัดแย้งซึ่งเป็นหนึ่งในข้อเท็จจริงเหล่านั้นที่สมองของฉันปฏิเสธที่จะดูดซับไม่ว่าฉันจะเจอพวกเขาบ่อยแค่ไหน!

รับฟังก์ชั่นin_arrayและstrstr :

// Check whether $needle occurs in array $haystack
bool in_array (mixed $needle, array $haystack [, bool $strict])

// Check whether $needle is a substring of $haystack
string strstr (string $haystack, mixed $needle [, bool $before_needle=false])

น่าสนุกเพียงพอ PHP ดูเหมือนจะสอดคล้องกับลำดับภายในเหล่านี้ซึ่งฟังก์ชั่นสตริงทั้งหมดดูเหมือนจะใช้$haystack, $needleในขณะที่ฟังก์ชั่นอาเรย์เป็นอีกทางหนึ่ง ExpressionEngineมีการโพสต์ที่ดีเกี่ยวกับการเล่นโวหารโดยเฉพาะในรายละเอียดเพิ่มเติมรวมถึงการอภิปรายในรายการ PHP bugsซึ่งมีการตอบสนองสั้น ๆ จากทีม PHP!

helly@php.net
ใช้ IDE ที่เหมาะสมแล้ว

หลาม

self พารามิเตอร์ในข้อกำหนดวิธีการอินสแตนซ์

ชวา

ระยะเวลา หยุดเต็ม ตอนจบของเรื่อง.

จะเริ่มที่ไหนดี โอ้ฉันรู้ว่าจะเริ่มต้น: Java ซับซ้อนเมามันและน่าเกลียดและโง่และเสียเนื้อแท้ยาชื่อสามัญ ฉันต้องการพูดอีกหรือไม่ :( ตกลงปรับแล้ว: ลบออกประเภท

จากนั้นมีการจัดการทรัพยากรที่ไม่ได้กำหนดไว้ล่วงหน้า เท้า Kewl!

ถัดไปคืออะไร โอ้จ้ะ: regexes ที่โง่ที่สุดของ Java เป็นเนื้อวัวที่น่ารำคาญที่สุดของฉัน ฉันไม่สามารถนับได้ว่าฉันถูกซ่อนด้วยจำนวนครั้งที่มีแบ็กสแลชไม่เพียงพอ สิ่งนี้เลวร้ายยิ่งกว่าการไม่สามารถเข้าถึงคุณสมบัติ Unicode ใด ๆ จากสหัสวรรษนี้ - ซึ่งเป็นวัวที่สมบูรณ์ สิบปีที่ล้าสมัย !!! ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ทิ้งขยะ

จากนั้นมีข้อบกพร่องที่ทางลัดคลาสอักขระไม่ทำงานบนไม่ใช่ ASCII ช่างเป็นความเจ็บปวด! และไม่ได้พิจารณาการใช้\p{javaWhiteSpace}; มันไม่ได้ทำสิ่งที่ถูกต้องกับจุดรหัสช่องว่าง Unicode ที่พบบ่อยมาก

คุณรู้หรือไม่ว่ามี\p{javaJavaIdentifierStart}ทรัพย์สิน? พวกเขากำลังคิดอะไรอยู่? ดีใจที่พวกเขามีนักสำรวจสมาร์ทเช่น wurkin ในเรื่องที่ยาก

เคยลองใช้ธง CANON_EQ ไหม คุณรู้หรือไม่ว่าทำจริงและไม่ทำอะไร? แล้วเรื่องที่เรียกว่า“ Unicode case”? สิ่งต่าง ๆ ที่ห่อหุ้มตามปกติไม่ได้ผล

จากนั้นพวกเขาทำให้การเขียน regexes ที่บำรุงรักษาทำได้ยาก Java ยังไม่เข้าใจวิธีการเขียนสตริงหลายบรรทัดดังนั้นคุณจะต้องเขียนสิ่งที่ไม่ดีเช่นนี้:

    "(?= ^ [A-Z] [A-Za-z0-9\\-] + $)      \n"
  + "(?! ^ .*                             \n"
  + "    (?: ^     \\d+      $            \n"
  + "      | ^ [A-Z] - [A-Z] $            \n"
  + "      | Invitrogen                   \n"
  + "      | Clontech                     \n"
  + "      | L-L-X-X                      \n"
  + "      | Sarstedt                     \n"
  + "      | Roche                        \n"
  + "      | Beckman                      \n"
  + "      | Bayer                        \n"
  + "    )      # end alternatives        \n"
  + ")          # end negated lookahead   \n" 

บรรทัดใหม่เหล่านั้นคืออะไร โอ้เพียงแค่ความโง่เขลาของ Java พวกเขาใช้ความคิดเห็น Perl ไม่ใช่ความคิดเห็น Java ( iDiots! ) ซึ่งไปจนถึงจุดสิ้นสุดของบรรทัด ดังนั้นหากคุณไม่ใส่สิ่งเหล่านั้นไว้\nคุณจะตัดส่วนที่เหลือของแบบแผนของคุณออก Duh และ double duh!

อย่าใช้ regexes ใน Java: คุณแค่อยากจะทุบสิ่งต่าง ๆ มันเจ็บปวดและพังทลาย ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าผู้คนจะทนกับเรื่องนี้ บางคนทำไม่ได้

จากนั้นเราสามารถเริ่มพูดถึงเรื่องไร้สาระของ Java ด้วยการเข้ารหัส สิ่งแรกคือความจริงที่ว่าการเข้ารหัสแพลตฟอร์มเริ่มต้นนั้นเป็นการเข้ารหัสแบบ 8 บิตที่อ่อนแอเสมอแม้ว่า charchars ของ Java จะเป็น Unicode ก็ตาม จากนั้นมีวิธีที่พวกเขาไม่ยกข้อยกเว้นเกี่ยวกับข้อผิดพลาดในการเข้ารหัส คุณรับประกันว่าจะได้รับอึ หรือวิธีการเกี่ยวกับเรื่องนี้:

OutputStreamWriter(OutputStream out) 
          Creates an OutputStreamWriter that uses the default character encoding.
OutputStreamWriter(OutputStream out, Charset cs) 
          Creates an OutputStreamWriter that uses the given charset.
OutputStreamWriter(OutputStream out, CharsetEncoder enc) 
          Creates an OutputStreamWriter that uses the given charset encoder.
OutputStreamWriter(OutputStream out, String charsetName) 
          Creates an OutputStreamWriter that uses the named charset.

ความแตกต่างคืออะไร? คุณรู้หรือไม่ว่ามีเพียงหนึ่งข้อเท่านั้นที่จะเพิ่มข้อยกเว้นหากคุณมีข้อผิดพลาดในการเข้ารหัส ที่เหลือก็แค่ปากกระบอกปืนพวกมัน

จากนั้นก็มีความโง่ของตัวอักษร Java ที่ไม่เพียงพอที่จะถือตัวละคร! พวกเขากำลังคิดอะไรอยู่? นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเรียกพวกเขาว่า charchars คุณต้องเขียนโค้ดแบบนี้หากคุณคาดหวังว่ามันจะทำงานได้ถูกต้อง:

private static void say_physical(String s) { 
    System.out.print("U+");
    for (int i = 0; i < s.length(); i++) {
        System.out.printf("%X", s.codePointAt(i));
        if (s.codePointAt(i) > Character.MAX_VALUE) { i++; }  // UG!
        if (i+1 < s.length()) { System.out.printf("."); }
    }
}

และใครที่เคยคิดที่จะทำเช่นนั้น? ถัดจากไม่มีใครเลย

มีอักขระกี่ตัว"\uD83D\uDCA9"? หนึ่งหรือสอง? ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะนับมันอย่างไร หลักสูตรของ regex เกี่ยวข้องกับตัวอักษรแบบโลจิคัลดังนั้นรูปแบบ^.$จะประสบความสำเร็จและรูปแบบ^..$จะล้มเหลว ความบ้านี้แสดงให้เห็นที่นี่:

String { U+61, "\u0061", "a" }  =~ /^.$/ => matched.
String { U+61, "\u0061", "a" }  =~ /^..$/ => failed.
String { U+61.61, "\u0061\u0061", "aa" }  =~ /^.$/ => failed.
String { U+61.61, "\u0061\u0061", "aa" }  =~ /^..$/ => matched.
String { U+DF, "\u00DF", "ß" }  =~ /^.$/ => matched.
String { U+DF, "\u00DF", "ß" }  =~ /^..$/ => failed.
String { U+DF.DF, "\u00DF\u00DF", "ßß" }  =~ /^.$/ => failed.
String { U+DF.DF, "\u00DF\u00DF", "ßß" }  =~ /^..$/ => matched.
String { U+3C3, "\u03C3", "σ" }  =~ /^.$/ => matched.
String { U+3C3, "\u03C3", "σ" }  =~ /^..$/ => failed.
String { U+3C3.3C3, "\u03C3\u03C3", "σσ" }  =~ /^.$/ => failed.
String { U+3C3.3C3, "\u03C3\u03C3", "σσ" }  =~ /^..$/ => matched.
String { U+1F4A9, "\uD83D\uDCA9", "💩" }  =~ /^.$/ => matched.
String { U+1F4A9, "\uD83D\uDCA9", "💩" }  =~ /^..$/ => failed.
String { U+1F4A9.1F4A9, "\uD83D\uDCA9\uD83D\uDCA9", "💩💩" }  =~ /^.$/ => failed.
String { U+1F4A9.1F4A9, "\uD83D\uDCA9\uD83D\uDCA9", "💩💩" }  =~ /^..$/ => matched.

ความโง่เง่านั้นเป็นเพราะคุณไม่สามารถเขียนสิ่งที่สมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์\u1F4A9และแน่นอนคุณไม่ได้รับคำเตือนใด ๆ ที่คุณไม่สามารถทำได้ มันแค่ทำสิ่งผิด

Stoooopid

ในขณะที่เราอยู่ที่มัน\uXXXXสัญกรณ์ทั้งหมดเป็นสมองพิการ แต่กำเนิด ตัวประมวลผลล่วงหน้า Java ( ใช่คุณได้ยินฉัน ) มาถึงก่อนที่ Java จะทำดังนั้นคุณจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เขียนสิ่งที่สมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์เช่น"\u0022"เนื่องจากเมื่อ Java เห็นว่าตัวประมวลผลล่วงหน้าได้กลายเป็น"""ดังนั้นคุณจะสูญเสีย เดี๋ยวก่อนไม่ใช่ว่าอยู่ใน regex! ดังนั้นคุณสามารถใช้งานได้"\\u0022"ดี

Riiiiiiiight!

คุณรู้หรือไม่ว่า Java ไม่สามารถisatty(0)โทรออกได้ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้คิดความคิดเช่นนั้น มันจะไม่ดีสำหรับคุณ

และจากนั้นก็มีสิ่งที่น่ารังเกียจ classpath ทั้งหมด

หรือความจริงที่ว่าไม่มีวิธีที่จะระบุการเข้ารหัสของไฟล์ต้นฉบับ Java ของคุณในไฟล์ต้นฉบับเดียวกันดังนั้นคุณจะไม่สูญเสียมัน ฉันต้องการทราบอีกครั้งว่าอะไรที่พวกเขาคิดว่าดี

หยุดความบ้าคลั่ง! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้คนจะทนกับขยะนี้ได้ มันเป็นเรื่องตลกที่สมบูรณ์ ฉันอยากจะเป็นวอล - มาร์ทมากกว่าที่จะต้องทนทุกข์ทรมานกับการถูกเชือดและลูกธนูของความบ้าคลั่งของชวา ทุกอย่างพังทลายและพวกเขาไม่สามารถแก้ไขได้ แต่ไม่สามารถแก้ไขได้

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้จากคนที่ชอบสุนัขจิ้งจอกคนเดียวที่มีความภาคภูมิใจในภาษาที่ทำให้มันผิดกฎหมายที่จะมีprintf()ฟังก์ชั่น Gee นั้นได้ผลจริงดีใช่มั้ย!

เชียร์ numbskulls Bitch-slapping นั้นใจดีเกินไปสำหรับพวกเขา ถ้าฉันต้องการที่จะเขียนโปรแกรมในการประกอบฉันจะ นี่ไม่ใช่ภาษาที่ใช้กู้ได้ จักรพรรดิไม่มีเสื้อผ้า

เราเกลียดมัน เราเกลียดมันตลอดไป ปล่อยให้มันตายตายตาย !

ฟังก์ชั่นการประกาศตัวชี้ไวยากรณ์ใน C และ C ++:

(int)(*f)(int, int);

ที่ประกาศตัวชี้ฟังก์ชั่นที่มีชื่อว่าfมี pointee สามารถใช้เวลาสองและกลับintint

ฉันชอบไวยากรณ์แบบนี้มาก:

f: (int, int) => int

สมมติว่าคุณต้องการที่จะประกาศตัวชี้ฟังก์ชันgที่มี pointee สามารถใช้เวลาสองintและฟังก์ชั่นจากintและintไปและกลับintint

ด้วยเครื่องหมาย C หรือ C ++ คุณจะประกาศเป็น:

(int)(*g)(int, int, int(int, int));

ด้วยสัญกรณ์ที่เสนอข้างต้นสิ่งเดียวกันสามารถประกาศเป็น:

g: (int, int, (int, int) => int) => int

ยุคสุดท้ายนั้นเป็น IMO ที่ใช้งานง่ายกว่า

นอกเหนือ: ภาษาการเขียนโปรแกรมที่เรียกว่า OOC แก้ไขไวยากรณ์นี้ (และปัญหาการสร้างประโยคอื่น ๆ ใน C และ C ++) ตรวจสอบที่หน้าแรกของที่นี่

คำฟุ่มเฟื่อยใน Java

เช่น:

public static final int 

\ we \ wouldnt \ fix \ ไวยากรณ์ namespace ของเรา parser ใน PHP

ไวยากรณ์ไม่เพียง แต่น่าเกลียด แต่ยังนำไปสู่ความสับสนเมื่อนักพัฒนารุ่นใหม่ต้องคิดถึงเนมสเปซในสตริง (PHP สอดแทรกแบ็กสแลชในสตริง double-quote เป็น escape sequences การพยายามแสดงเนมสเปซเช่น\you\should\never\do\thatในสตริง double-quote แทนที่จะเป็นสตริงที่มีเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวจะนำไปสู่การขึ้นบรรทัดใหม่แท็บและภัยพิบัติ)

ฉันดูถูกความจริงที่ว่าเครื่องมือจัดฟันแบบหยิกสามารถเลือกได้หลังจากคำสั่ง if / while /

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันเห็นรหัสเช่น

if (...)
    for(...)
        ... One line of stuff ...

กรุณาใส่เครื่องมือจัดฟันและทำด้วยมัน

VBScript ไม่มีตัวดำเนินการเชิงตรรกะ

ต่างจากภาษาที่เข้าใจได้เกือบทุกภาษา VBScript ใช้ตัวดำเนินการระดับบิตแทนตัวดำเนินการทางตรรกะ ในทางปฏิบัติหมายความว่าอย่างไร อย่างที่Eric Lippert ชี้ให้เห็น :

If Blah = True Then Print "True!" Else Print "False!"

และ

If Blah Then Print "True!" Else Print "False!"

ไม่เหมือนกันใน VBScript!

แม้ว่าจะแย่กว่านั้นซึ่งหมายความว่าไม่มีการประเมินการลัดวงจรใน VBScript ดังนั้นคำสั่งต่อไปนี้จะขัดข้องโปรแกรมของคุณถ้าBlahเป็นNothing

If (Not Blah Is Nothing) And (Blah.Frob = 123) Then
...

ถูกต้องแล้ว VBScript จะประเมินทั้งสองส่วนของการเปรียบเทียบและแม้ว่าส่วนแรกจะเป็นเท็จ! เพียงแค่ปล่อยให้จมลงใน ...

แก้ไข: ติดตามการอภิปรายในความคิดเห็นที่ฉันตัดสินใจที่จะปรับปรุงคำตอบนี้เพื่ออธิบายตัวเองดีกว่า

ฉันเกลียดวิธีที่ตัวชี้ฟังก์ชั่นดูใน C. โดยปกติการประกาศตัวแปรใด ๆ ดูเหมือนเป็น tuple ของ: type varname; การประกาศตัวชี้ฟังก์ชั่นในทางกลับกันดูเหมือนการประกาศฟังก์ชันด้วย * หน้าชื่อฟังก์ชัน ฉันสามารถยอมรับสิ่งนี้เป็นคำอธิบายของตัวชี้ประเภท แต่ใน C นี้ประกาศทั้งประเภทและชื่อของตัวแปรประเภทนั้น สิ่งนี้ดูไม่สอดคล้องกับฉันเพราะการประกาศประเภทแตกต่างจากการประกาศตัวแปรอย่างอื่น เพียงกำหนดประเภทก็ไม่ได้กำหนดชื่อตัวแปรstruct myStruct{int X; int Y;} myStructในทำนองเดียวกันฉันไม่เห็นเหตุผลสำหรับการประกาศประเภทและการประกาศตัวแปรที่จะจัดกลุ่มเป็นคำสั่งอะตอมเดียวในตัวชี้ฟังก์ชั่นและฉันไม่ชื่นชมความเบี่ยงเบนจากtype varname;โครงสร้าง

บางคนชี้ให้เห็นว่ามันสอดคล้องกับกฎของขดลวดบางอย่างและนั่นอาจเป็นกรณี แต่เครื่องหมายของไวยากรณ์ที่ดีคือมันเป็นคำอธิบายตัวเองและตรรกะภายในของมันชัดเจน กฎเกลียวไม่ชัดเจนโดยวิธีใด ๆ

อัฒภาคใน VBScript - หรือขาด

ฉันใช้เวลาทั้งวันทำงานในภาษาที่คาดว่าอัฒภาคในตอนท้ายของแต่ละบรรทัด เพิ่มหนึ่งบรรทัดที่ท้ายบรรทัดใน VBScript และโค้ดของคุณจะไม่ทำงานอีกต่อไป

อาร์กิวเมนต์เข้า / ออก ฉันทุกคนมีข้อโต้แย้ง (เป็นสิ่งที่ดีฉัน) การโต้แย้งออกมาก็ดีเช่นกัน แต่การโต้เถียงที่ต้องสื่อให้ทั้งสองรัฐทำให้ฉันโกรธ

สิ่งที่ฉันกำหนดเป้าหมายที่นี่คือฟังก์ชันที่รับอินพุตจากพารามิเตอร์จากนั้นเขียนทับอินพุตนั้นด้วยเอาต์พุตบางตัว มันก็โอเคที่จะส่งวัตถุโดยการอ้างอิงเพื่ออัปเดต แต่ส่วนใหญ่สำหรับประเภทดั้งเดิมเอาวัตถุใช้มันแล้วเปลี่ยนอย่างสมบูรณ์ไม่ถูกต้องโดยฉัน คุณไม่ควรเปลี่ยนความหมายของข้อโต้แย้งผ่านทางเข้า

ประกาศอาร์เรย์ใน C และ C ++

type variable_nameโดยปกติแล้วการประกาศตัวแปรเป็นของรูปแบบ คุณสามารถอ่านประกาศเหล่านั้นได้อย่างง่ายดายจากซ้ายไปขวา แต่ก่อนอื่นต้องint foo[size]ดูว่ามันประกาศfooว่าเป็น int แล้วคุณจะอ่านเพิ่มเติมและดูว่า "อาร์เรย์ของจำนวนเต็ม" ประเภท foo int[size] fooอ่านดีขึ้นมาก

และฉันก็เกลียดเมื่อโปรแกรมเมอร์ประกาศตัวชี้เช่นนี้ด้วยเหตุผลที่คล้ายกัน: int *foo. ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ฉันยังไม่ได้คิดออกมานั่นเป็นวิธีทั่วไปที่เขียน

การกำหนดพารามิเตอร์ซ้ำซ้อนใน Java:

HashMap<String,HashMap<String,String>> foo = new HashMap<String, HashMap<String, String>>();

คอมไพเลอร์ชนิดอื่น ๆ ที่คิดว่า fooจะมีพารามิเตอร์อะไร

เนื่องจากมีคนบ่นแล้วเกี่ยว=กับการเทียบกับ==ให้ฉันชี้ให้เห็นทางเลือกที่เลวร้ายยิ่งกว่า PL / ผมมีทั้งสอง:=และ=, แต่เมื่อบางสิ่งบางอย่างก็คือ "เห็นได้ชัดว่า" งานก็จะให้คุณได้รับไปกับการใช้=ที่จะทำมัน การใช้:=ให้คุณบังคับให้บางสิ่งบางอย่างเป็นการมอบหมายในสถานการณ์ที่คอมไพเลอร์จะตีความว่าเป็นการเปรียบเทียบ

น่าเสียดายที่คอมไพเลอร์ไม่ได้ตัดสินใจเลือกสิ่งที่คุณคาดหวัง ลองพิจารณาตัวอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัด:

A = B = 0;

ตอนนี้สำหรับคนส่วนใหญ่ที่คุ้นเคยกับภาษา "ธรรมดา" ส่วนใหญ่ความหมายของสิ่งนี้ค่อนข้างชัดเจน - กำหนด 0 ให้ทั้ง A และ B. PL / I ค่อนข้างแตกต่าง ... สำหรับเหตุผลที่ผู้ออกแบบ (บ้า) เท่านั้นที่รู้จักภาษานั้นคนแรก=ถูกตีความว่าเป็นงานที่ได้รับมอบหมาย แต่คนที่สอง=ถูกตีความเป็นการเปรียบเทียบ ดังนั้นสิ่งนี้เปรียบเทียบ B เป็น 0 และจากนั้นกำหนดผลลัพธ์ของการเปรียบเทียบนั้นกับ A (ทำตามแบบแผน C ที่ผลลัพธ์ "false" เป็น 0 และ "true" ใน 1)

ดังนั้นถ้า B เป็น 0 ดังนั้น A กลายเป็น 1 มิฉะนั้น A กลายเป็น 0 ในคำอื่น ๆ แทนที่จะกำหนดค่าเดียวกันให้กับ A และ B สิ่งนี้ทำให้แน่ใจได้ว่า A ไม่สามารถมีค่าเดียวกับ B

บรรทัดด้านล่าง: แม้ว่า C สไตล์ / C ++ / PHP แรกดูเหมือนเช่นความเจ็บปวดทางเลือกเป็นเลวร้ายมาก1

¹ดีในทางเทคนิคมีอีกทางเลือกหนึ่ง: แบบปาสคาลที่มักจะหมายถึงการเปรียบเทียบและการมอบหมายมักจะต้อง= :=หลังจากใช้สิ่งนั้นไปซักพักมันค่อนข้างชัดเจน (อย่างน้อยสำหรับฉัน) ว่าการมอบหมายนั้นเป็นเรื่องธรรมดามากกว่าการเปรียบเทียบว่าถ้าคุณต้องการ "สิ่ง" เพิ่มเติมเพื่อทำให้ทั้งสองคนเข้าใจผิดคุณควรทำให้งานนั้นสะอาดและเรียบง่าย ต้องใช้ "กรันจ์" พิเศษในการเปรียบเทียบไม่ใช่ในทางกลับกัน

Perl

1. ฉันหวังว่า Perl if($x < 10) do_something();ขอผมเขียน ในขณะที่คุณต้องเขียนว่าเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือเป็นdo_something() if($x < 10);if($x < 10) { do_something(); }

reinterpret_cast<unsigned long>ใน c ++ การดำเนินการนี้มีประโยชน์ในการจัดการกับ API ของต่างประเทศและสร้างความมั่นใจเกี่ยวกับความแม่นยำเชิงตัวเลขทำไมจึงเป็นความเจ็บปวดในการพิมพ์และน่าดู

สำหรับ ... ในการสร้างใน JavaScript และforeachสร้างใน PHP เมื่อวนลูปกับอาร์เรย์ ทั้งคู่ทำให้การเขียนบั๊กง่ายกว่าโค้ดที่ถูกต้อง

พอยน์เตอร์ของอาร์เรย์หรืออาร์เรย์ของพอยน์เตอร์ใน C / C ++ ฉันยังสับสนเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้

ความจริงที่ว่า Python อาศัยการจัดรูปแบบข้อความ

Javascript / Java ฯลฯ เท่ากับการเปรียบเทียบเช่นถ้า (a == 1)

ฉันจะเขียนถ้า (a = 1) กี่ครั้ง

ในฐานะมนุษย์ฉันอ่านได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ล่าม / คอมไพเลอร์ darn พูดว่า "เฮ้ฉันจะมอบหมาย 1 ให้ a แล้วตรวจสอบว่า a เท่ากับ 1 หรือไม่และคุณเชื่อหรือไม่ว่าใช่!

ผลักฉันขึ้นไปบนกำแพง

ถ้า (a == 1) อ่านได้น้อยกว่ามากและผู้แปล / ผู้แปลควรรู้ว่าฉันหมายถึงอะไรอยู่ดี ภาษาที่น้อยกว่าอื่น ๆ (VB) ได้ประสบความสำเร็จในการใช้งานมาหลายร้อยปีแล้ว

การใช้คำฟุ่มเฟือยในคลาสที่ไม่ระบุชื่อของ Java หวังว่าจะได้รับการแก้ไขในไม่ช้า

structPointer->memberใน C / C ++ อาจดีสำหรับการอ่านรหัสของคนอื่น แต่ฉันไม่ชอบ ตัวละครสองตัวแทนที่จะเป็นหนึ่งเดียว ... เป็นการสิ้นเปลืองพื้นที่!

Scala รหัสหลายบรรทัดในวงเล็บ

ตัวอย่างเช่น

class Foo(
         val bar: String,
         val baz: Int,
         val bing: String,
         val bong: Boolean
 ) extends Model {
   // body here
 }

สิ่งที่คุณได้รับจากมันยอดเยี่ยมจริงๆ มันสร้างคอนสตรัคและ getters และ setters สำหรับคุณ แต่มันก็น่าเกลียดและทำลายแบบจำลองทางจิตทั้งหมดของฉันถึงวิธีการเยื้องรหัสและทำให้ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่ในแซนวิชแปลกประหลาดกับ Java ในด้านหนึ่งและเสียงกระเพื่อมในอีกด้านหนึ่ง (โอ้เดี๋ยวก่อน ... นั่นเป็นประเด็นของสกาล่า)